| از باغ شنيديم چو بوي گل سرخ | سجاده كشيديم بسوي گل سرخ |
| همراه نسيم يك نفس گل ديديم | چون ديده گشوديم به روي گل سرخ |
| مست از مي وحدتيم و پيمانه به دست | بر دوش گرفتيم سبوي گل سرخ |
| سبز از چه نباشيم سرا پا به حضور | در خلوت گل به گفتگوي گل سرخ |
| بد مستيم ار شكست پيمانه دل | غم نيست كه نيست آرزوي گل سرخ |
| آنجا كه سر بريده بر نيزه زدند | داديم قسم ، قسم به موي گل سرخ |
| ليلاي دلم ز محمل افتاد و نديد ج | چشم نگران چهار سوي گل سرخ |
| در محمل غم نماز شب مي خوانند | كردند ز خون دل وضوي گل سرخ |
| آنجا كه بنفشه سر گذارد به سجود | شد خاك تيمم، آب روي گل سرخ |
| ! ماشا ا… پورشيدي |
