گـــر تــــو مــــوّاج شـــــــوی آب به هم می ریزد در تــــو آرامش مهتـــــاب بـــــــــه هم می ریزدروزگـــــــــــاری اگر از ساحل شط بر خیزی خلــــوت آینــــــــه وآب بــــه هــــم مـــــی ریزدمــــی وزد بــــاد چــــو بــــر بـــیــرق بیداری تو خواب و آرامش مـــــرداب بـــــــه هم می ریزدچون کـــــــه افتاده دو مصراع تو […]
سخن عشق
یک دشت پـــر از عطـــــر خوش پیرهن توست بــــاور کنـــــم ایـــن باغ گل سرخ، تن توست؟!هــــی پلک زدم، زنده شد آن لحظــــه بــــرایــم این چشم، پــــــر از صحنه ی پرپر شدن توستبــایــد بـــروم سر بـــه بیــــابــــان بگـــــــــذارم امروز کــــه هر گوشه ی صحرا وطن توستهفتاد و دو خــــــورشید که افتاده […]
دارد بـــــــــــه سرم می زند امشب که برایتپربــــاز کــنم، پـــــربکشم سمت هــــــوایتپـــــرواز کنم، بـــــال و پــــــــرم را بتکانیدر حــال و هوایی که قرار است خدایت…هر قبــــله نمــــــایی که نگاهش به تو افتادچرخید به سمت تـــو و آن صحن و سرایتاین جاذبه از توست کــــه این طور خدا همهفتاد و دو […]
خیمه هـــــــــا سوزانده اند اما هنوزدود آن در آسمــــان پیــــدا هنــــوزدر کنـــار شط بــــه یــــاد تشنگــــانخــــاک بــر سر می کند دریا هنوزایـــن نــــــدا آیـــــد ز سوی قتلگــــاهای غریب مــــــــادر، از زهرا هنوزدر بلندی بر لب گــــــودال خــــــــوندست بر سر، زینب کبــــــری هنوزتــــا جـــــدا کردند از خورشید سرسر بــه زیر است […]
مـــــن بــــاغبـــان چـــار گــــل یــــاس پــرپـــرم گــــل را بــــه بــــاغ روشن احســــــاس می برمام البنیـــــــن فـــــرصت دیــــروزی مــــــن است بــایـــــــد از ایــــن نشانــــه ی حساس بگــــذرمدادم بـــــــه خــــاک روشنـــــی آب و آفتــــــاب دارم دل از فـــــرشته و از نـــــاس مــــــــی برمخورشید هــــــم معطـــــر از آوازه ام شده ست یعنی کــــــه […]
دیــــــوان غزل ســـــاخته ابیـــــــات نگـــــاهشآرایــــــه بـــــه تصویر کشد زلــــــــف سیاهشکـــــوهــــــــی که بر افراشته بر دوش علم رابـــــا عشق گــــــره خــــورده نگاهی به نگاهشآن مــــــــــــاه که دریاعطش از معرفتش داشتخورشیــــد شده معتکـــف صــــورت مــــــــاهشدریـــــای کـــــرم بــــوده و بـــــی واسطه دریازانــــو زده بــــا مــــوج بلنـــــدی سر راهــــشانگـــــار شده هـــــمـــــــره آیینـــــه و قــــرآناشک […]
آخر ای مردم ما هم عتباتی داریمکربلایی داریم ، آب فراتی داریمما پر از بوی خوش سیب ، پر از چاووشیموز چمن های مجاور نفحاتی داریمداغ هفتاد و دو گل ، تشنگی از ماست اگردست و رو در تپش رشته قناتی داریمآن سبک بار ترانیم که بر محمل موجساحل امنی […]
آهسته قدم می زد و …با زمزمه می رفتآهسته قدم می زد و …در همهمه می رفتگُل کرده در اقلیم همین خاک دقیقنهفتاد و یکی لاله و …مثل همه می رفتچشمی نگران را به گره بسته دخیلشوقتی که تمام حرم از علقمه می رفتمی رفت که مهتاب به داغش بنشیندخورشید […]
از اوج آسمان غزلی نو به ما رسیدفصلی پر از قنوت ، پر از ربنا رسیدجبریل بود آنکه به عالم نوید دادکشتی نشستگان جهان نا خدا رسیدپیغمبری که با فقرا بر زمین نشستمعراج رفت و تا ملکوت سما رسیددنیا میان جهل « مرکب » اسیر بودیکباره عشق والقلم از ناکجا […]
آسمان روی دو دستش پسری ماه می آورد که ناگاهباغبان یوسف خود را به سر چاه می آورد که ناگاهشاعری قافیه را بی خیر از راه می آورد که ناگاهقاصدک هم خبر از غصه ی جانکاه می آورد که ناگاههر دو در تیررس لانه صیاد نشستند و چنین شدتا که […]
