تفرقه و موازی کاری دو تهدید بزرگ هیأتهای مذهبی
وجود نقص در افراد جامعه و گروهها امری انکارناپذیر است و انسان یا گروهی که خود را کامل و بدون نقص بداند، خود دارای بزرگترین نقص و عیب است. امّا آنچه انسانها و گروهها را از همدیگر متمایز می کند وجود قدرت نظارت بر خود و شناخت نقصها و رفع آنهاست. هیأت های مذهبی نیز از این امر مستثنا نیستند و اگر چه اهدافی والا را دنبال می کنند امّا اگر به نقاط ضعف خود توجه و در جهت رفع آن تلاش نکنند، دچار رکود می شوند و از آنجا که مخاطبین آنها عام و گسترده می باشند ضرورت توجه به این نکته برای آنها بیشتر می نماید.
متأسفانه یکی از مواردی که امروزه در هیأت به صورت بسیار کمرنگ دیده می شود، نبود اتّحاد و همدلی لازم است. آن اتحاد و وحدتی که آرمان قرآن کریم و جزء مهم ترین شعارهای دین به شمار می رود. قرآن کریم و روایات، ما را به اتحاد و همدلی دعوت می نماید و نزول برکات را در سایه اتحاد بر محور حق می داند و جدایی و تفرقه را راهی شیطانی و زمینه ساز شکستهای فردی و اجتماعی می شمارد. پیامبر اکرم اسلام (ص) با تشکیل حکومت اسلامی پایه های وحدت را در میان مسلمانان بنا نهاد و با ایجاد عقد اخوت در میان قبایل مسلمان در تحکیم این وحدت تلاش نمودند . امروزه نیز یکی از گفتمان های اصلی جامعه اسلامی ما در سطح داخلی و بین المللی همین وحدت و اتحاد است و در مقابل یکی از شگردهای دشمنان اسلام تلاش در جهت سست نمودن پایه های وحدت است و اگر غافل باشیم حتّی برای رسوخ این امر در میان هیأت های مذهبی نیز تلاش می نمایند.
لذا با آگاهی نسبت به این شرایط و برای نشان دادن انسجام بین هیأت های مذهبی مراسمی تحت عنوان عزاداری هیأت متحدین شهرستان هر ساله هشتم محرم برگزار می شود که می بایست هیأت های مذهبی سراسر شهرستان با کنار گذاشتن اختلاف سلیقه ها و با یک هدف واحد با حضور پرشکوه خود در این مراسم به این ندای وحدت بخش پاسخ مناسب بدهند و همه رنگها و نام ها و پرچمها را کنار گذاشته و تحت عنوانی واحد، وحدت فکری، عقیدتی و مذهبی خویش را به نمایش بگذارند.
دومین موردی که متأسفانه در بسیاری از هیأتهای شهرستان مشاهده می شود موازی کاری آنهم بر پایه تقلید در برنامه های هیأت است. اگر برنامه های هیأت های شهرستان را بررسی کنیم می بینیم که عمدة این برنامه ها همانند و موازی باهم و در بسیاری از موارد بر اساس تقلید از یکدیگر است و هیچ نوع نوآوری و تغییر در این برنامه ها دیده نمی شود که البته این امر به سوء مدیریت مسؤولان هیأت برمی گردد. سوء مدیریتی که یکی از تبعات آن بالا گرفتن اختلاف نظرها در یک هیأت و تأسیس هیأتی جدید در همان محلّه است و در نهایت به همین موازی کاری و تقلید می انجامد.
چرا نباید مسؤولان هیأت از پیشنهادها و انتقادات کارشناسان و صاحب نظران که عمدتاً در برنامه های هیأت حضور دارند، استفاده کنند؟ چرا راه را برای حضور فکرهای نو و برنامه های جدید بازنمی‌گذارند؟ چرا از ظرفیت بالای هیأت استفاده لازم نمی شود؟ چرا باید برنامه هیأت فقط در مداحی و پذیرایی و عزاداری و سفر زیارتی مشهد مقدس آنهم از روی تقلید و موازی کاری منحصر باشد؟ اینها سؤالاتی است که در ذهن اکثر دلسوزان عرصه مذهبی است و مسؤولین هیأتها باید پاسخگوی آن باشند. بی شک نباید از نقش مسؤولین امر در آگاهی بخشی و ایجاد ساز وکار مناسب جهت بهره وری بهتر از ظرفیت هیأت ها در این زمینه غافل ماند. امیدواریم در آینده ای نزدیک شاهد شکوفایی فرهنگی و نوآوری در برنامه های هیأت ها باشیم.
