به تمام معنا و کامل بگوییم در عاشورا برگ دیگری از انسانیت ظهور کرد و کربلا محل نمایش بود و معرفت و شناخت هر لحظه ای از این روز، درس زیبایی می آفریند و برگ زرینی از کتاب جمال عاشورا را می سازد و نشان می دهد که انسان می تواند در مسیر خدایی برای خدا و به سوی خدا بر روی منحنی انسانیت حرکت کند و اوج بگیرد و در نقطه خلیفه الهی قرار بگیرد و خدایی شود. کربلا و عاشورا جواب دعوی فرشتگان (تو را تسبیح می کنیم) و هر چه در عالم جوهری بود در طمع افتاد و بنا به لطافتی که داشت دعوی خلیفه گری داشت ‹آیه 30 بقره› عرش مجید به بزرگی و هشت بهشت به جمال و زیبائی خود نظر می کرد. ناگاه از جانب رب العزه ندا رسید به هر دو عالم آگهی دهید که من در زمین خلیفه برقرار می کنم آدم خاکی با قلبی به نور عرفان روشن تا کرم و فضل ما در حق او آشکار گردد.
و این حسین (ع) در روز عاشورا تجلی کمال انسانیت برای فرشتگان بود. تجلی رضای انسان به قضای خدا ‹الهی رضاً بقضائک› که با زمزمه حسین (ع) در قتلگاه در روز عاشورا ترسیم شد و مسیر بُردار پیروزی شهادت و مظلومیت در مسیر زمان و مکان و موازی مسیر الهی که در نگاه انسان به این مسیر عظمت و زیبایی می آفریند نه صحنه ها که بدان می نگرید زیبایی کربلا در نگاه ژرف زینب(س) که فرمود ما رایت الاجمیلا جز زیبا چیزی ندیدم و حسین (ع) که در طلیعه سفر فرموده بود آنچه پیش می آید و آنچه اراده خداست خیر برای او و یارانش باشد چه به صورت فتح و پیروزی چه به شکل شهادت باشد. زیبا دیدن زینب (س) و خیر و برکت دیدن حسین (ع) هر دو در راستای موازی مسیر الهی می باشد و جاذبه و بلندای شخصیت حسین(ع) نظر بسیاری از دانشمندان را به خود مجذوب کرد.
مهاتماگاندی رهبر آزادی بخش هند: اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد باید از سرمشق امام حسین(ع) پیروی کند و به احترام حسین (ع) روز عاشورا در هندوستان تعطیل می باشد. به بشریت یاد داد تا در هر مکانی و هر زمانی می توانند زیبایی ها حسین را بیافریند.
عاشورا روز تبلور ارزش های انسانی در کنار عاشقانه ترین و خالصانه ترین نیایش و عبادت ها تمامی مکارم اخلاقی و صفات پسندیده در چشم انداز بشریت قرار گرفت و تحمل قهرمانانه شدیدترین آزمایش روزگار و شکیبایی همه جانبه و پایداری وصف ناپذیر حسین (ع) و در برابر آن سپاس و شکرگزاری بر شداید در برترین و بالاترین شکل ممکن: ابن ابی الحدید: (شرح نهج البلاغه) سرور آزادگان که مردانگی و مرگ در زیر شمشیر را به مردم آموخت ابا عبدا… حسین بن علی بود.
حسین (ع) با نگاه به منظره زنان و دختران و کودکان معصوم رسول خدا(ص) که هر لحظه عزیزی را آغشته به خون استقبال کردند و فریاد تشنگی کودکان که برخی از شدت تشنگی بی حال بر روی زمین افتاده بودند در طرفی دیگر با نگاهی بر بدن های قطعه قطعه و پیکرهای پر از خون زیباترین انسان ها که در شب عاشورا زندگی بدون حسین (ع) را ذلت و مرگ می دانستند و نگاه لشکر دشمن که او را احاطه کرده به زینب(س) فرمود: طفل صغیرم را بیاور تا او را ببینم. چون آن فرزند گرفت و با آخرین نگاه خواست او را ببوسد حرمله بن کاهل اسدی تیری به جانب آن طفل رها کرد. تیر پیش از وی بر گلوگاه آن طفل بوسه زد. حسین (ع) خون گلوی طفل در دستش پر شد آن خون به طرف آسمان پاشید و فرمود هَوَّن علیَّ ما نزل بی انه بعین ا… آنچه این مصیبت را بر من آسان می سازد آن است که در دیدگاه خدا و برای او است. حسین (ع) این زیبائی ها را جلوه در بستر مشیت ا… و همسو با خواست خدا می بیند.
امام صادق (ع) فرمود سوره فجر در نمازهای واجب و نافله قرائت کنید که سوره امام حسین (ع) است و او به آن علاقه مند بوده است ابو اُسامه پرسید این سوره چگونه مخصوص حسین (ع) است. امام فرمود در این سوره ‹آیه30-27› را نشنیده ای منظور از نفس مطمئنه حسین بن علی(ع) است. او دارای نفس مطمئن و راضی و مرضی خداست و اصحاب او از آل محمد (ص) در روز قیامت از خدا خشنود و راضی هستند. خداوند هم از ایشان راضی است.
چه زیباست حسین (ع)، عاشقانه نماز عشق را در سجاده شهادت اقامه کرد و درس نماز عشق را به مسلمانان یاد داد.
تکبیر الاحرام هنگام فرود آمدن از ذوالجناح مُحرم شد و قیام پس از افتادن بر خاک به روی پای خویش ایستاد و به جا آورد. رکوع آن را هنگامی که از شدت زخم و خونریزی بر خاک می افتاد و بر می خاست انجام داد و قنوت آن با آخرین دعای روح بخش و آخرین نیایش ملکوتی اش در واپسین دقایق زندگی زمزمه کرد و سجده آن با نهادن چهره پرفروغش بر خاک گلگون کربلا انجام داد و حسین (ع) شهید مُحرم در مُحَرَّم الحرام سال 61 مَحرم حق شد و تشهد و سلام آن را با خروج روح بلندش از پیکر غرقه به خونش اداکرد و بالاخره سر از سجده برداشتن را با اوج گرفتن سر بریده اش بر فراز نیزه ها و تعقیب نمازش را هم با برخی دعاها و اذکار و سوره مبارکه کهف که از فراز نیزه ها تلاوت کرده به گوش جهانیان رساند.
تهیه و تنظیم: سیدمحمدعلی موسوی میبدی
