ماه محرم ، ماه حزن و اندوه فرامی رسد ، ماهی که با آ مدنش غمی جانکاه قلوب دل سوختگان اهل بیت عصمت وطهارت (علیهم السلام ) را فرامی گیرد . صدای کاروان عشاق که راهی کربلا هستند به گوش می رسد تا با خود مسافران و رهپویان عشق را راهی میعاد گاه نور کند و دوباره صحنه ی قیام حسینی در اذهان دوستان اهل بیت زنده می شود. حدیث کربلا ،حدیث سرخ حسین (ع) که سینه به سینه ونسل به نسل در دل زمان نقل شده ،برای هر انسان آزاد اندیش قابل تفکر و تامل و چراغ هدایت است. حدیث خروج بر ضد طاغیان زمان خودش و علیه والیانی که به نام دین غاصبانه تکیه بر منبر پیامبر زده و در گوش جهل آیه اولي الا مر منکم… زمزمه می کردند. کتاب خدا و حدیث پیامبر را چنان می خواندند که سود ایشان بود و در لباس زهد و تقوی خود را مجاز می دانستند تا سر از بدن هر موحدی که سر بر طاعت بتهای جدید ریا و خود پرستی نمی نهد بیندازند. اکنون بر ماست تا با تعمق در معارف تشیع و تفکردر فلسفه ی قیام حسینی ، بدانیم و بفهمیم تا چه شد که با گذشت کمتر از شصت سال از ظهور اسلام ، کسانی که پنج وعده در روزشهادت به رسالت محمد (ص) می دادند نواده ی او را با حکم قاضی منصوب همان پیامبر ، به شهادت رساندند . چه شد که اهالی شام و عراق و مصر و برخی از اهالی حجاز و مداین، این زمزمه ی شوم که فرزند علی با ترک یکی از فروع دین یعنی حج ، از دین خارج و به جهان داری و دنیا طلبی آمده است را پذیرفتند! حقیقتاً آیا کسی جز حسین می تواند فریاد یاری خواهی جهانیان گرفتار در ظلم و بی عدالتی را پاسخ بگوید و بشریت را از این همه نا مردی و حیله گری برهاند و آیا رهبری جز او می تواند مردمان سر گشته ای را که در اسارت امیال حیوانی رهبران خود اسیرند نجات دهد ؟ جهان امروز پیش از هر زمان دیگر تشنه ی پيامهاي رهایی بخش عاشورا ست
پس بگذاریم جهانیان حقیقت نهضت حسینی را درک کنند و حسین را آنگونه که هست بشناسند و با معارف و آموزه های قیام حسینی آشنا شوند. پس زنهار که پیام عاشورا در میان برخی تعزیه های نمایشی کم رنگ جلوه کند و سیمای آسمانی حسین در شیوه ها و قالب های عزاداری سلیقه ای ما مظلومیتی دوباره بگیرد .
بر ماست که به متن نهضت حسینی برگردیم و از حاشیه های تحریک و تخدیر بپرهیزیم و حماسه ی حسینی را آنگونه که هست بی کم و کاست گزارش کنیم و شیوه های عزاداری و تعزیه و مرثیه خوانی و حتی شعر گویی را از ابتذال و بسیاری از اضافات خرافی اصلاح نماییم و نگذاریم در هیأت های عزاداری و مداحی و مریثه خوانی نواقص و تعارضاتی پیش آید که با منابع اصیل و آموزه های امامان معصوم فاصله ی زیاد دارد و باعث آمیخته شدن فرهنگ عاشورا با ذهنیتها و شبهات و مطالب غیر عقلانی می گردد.
ویزه نامه ی هلال غم با هدف ثنویر اذهان عزاداران و بهبود شیوه ی عزاداری و جلوگیری از آسیب هایی که امروزه دامن تعزیه و هيأت و مداحی و شعر گویی را گرفته، اين رسالت را به دوش كشيده تا با اطلاع رساني و چاپ مطالب صحيح فرهنگ عاشورا و حقایق و ریشه های حماسه حسینی و پوشش اخبار و عملکرد صحیح هیأت های مذهبی ، مجال را برای برخورداری تمام عاشقان اهل بیت از فیوضات نورانی نهضت حسینی ایجاد و زمینه را برای فهم درست و جهانی از حقایق قیام حسینی فراهم نماید . امید است این حرکت هر چند با کم و کاست به سهم خود در تعالی عزاداری موثر افتد و با همکاری بیشتر هنرمندان عرصه ی قلم و با رهنمود ها و نظرات اصلاحی و ارشاد ی کارشناسان مذهبی و کمک های مادی و معنوی شما عاشقان حسینی در تداوم بهتر و کاملتر این راه و آرمان گام برداریم .
در پایان از کلیه ی شاعران و نویسندگان و دست اندرکاران هیأت های شهرستان میبد خواهانیم که در ارسال اشعار و اخبار و عکس های قدیمی در زمینه ی مراسم محرم و صفر محلات مختلف شهر دریغ نورزند و ما را یاری نمایند تا بتوانیم هر ساله رسوم و سنت های عزاداری یکی از محلات میبد را به نحو احسن به خوانندگان عزیز معرفی نماییم .
