| ز پروانه گیرم نشانی ز گلهای سرخ زبان قاصر آمد که نجوا کند وصف عشق جهان در تکاپوی جولان و رزمش شدی جهانی به ماتم نشست و زمین داغ شد به مانند شبنم چکید از دل صخرهها شفقگونه هنگام رزمش جهان خون گرفت زند بوسه بر تاج زرین ملک روزوشب مدد جستم از راز پنهان و شبهای تار | که پیوسته بیند جهانی ز گلهای سرخ که جز او نشاید بیانی ز گلهای سرخ که شاید بگیرد نشانی ز گلهای سرخ قد لاله خم شد کمانی ز گلهای سرخ شقایق که دیدش خزانی ز گلهای سرخ و در خون تپید کاروانی ز گلهای سرخ همانجا که بودش مکانی ز گلهای سرخ که شد این غزل جاودانی ز گلهای سرخ |
حسینعلی قاسمخانی
