مـــــن بــــاغبـــان چـــار گــــل یــــاس پــرپـــرم گــــل را بــــه بــــاغ روشن احســــــاس می برم
ام البنیـــــــن فـــــرصت دیــــروزی مــــــن است بــایـــــــد از ایــــن نشانــــه ی حساس بگــــذرم
دادم بـــــــه خــــاک روشنـــــی آب و آفتــــــاب دارم دل از فـــــرشته و از نـــــاس مــــــــی برم
خورشید هــــــم معطـــــر از آوازه ام شده ست یعنی کــــــه از بهشت خـــــــــــوش انفاس بهترم
نــــــام مــــــرا بلنــــــد و پــــــــرآوازه می برند باشد اگــــر چـــــه چـــــــــادر کرباس بر سرم
در دامـــــن محبــــت مـــــن آسمـــــــان شکــــفت شد آشکــــار مـــــــــــادر عبـــــاس پــــــــرورم
حـــــالا کــــــه هست یــــــوسف من قیمتی ترین او را بـــــه دشت جـــــاری المـــــــــاس می برم
از آب ، از فــــــرات ، مــــن اسمـــــــی نمی برم پـــــر گشته از عصـــــــاره ی ریواس ، ساغرم
دستــــی اگـــــر کـــــه از قلـــــــم افتاده با ادب دور از نگــــــاه تیــــــــــره ی وسواس می خرم
من در مسیـــــر خـــــــاطره ها روضه می شوم در فکـــــر خلق قصـــــه بــــــــــه مقیاس دیگرم
سيدعلي ميري ركن آبادي
پست بعدی
حماسه عشق
چ دی ۲۹ , ۱۴۰۰
خیمه هـــــــــا سوزانده اند اما هنوزدود آن در آسمــــان پیــــدا هنــــوزدر کنـــار شط بــــه یــــاد تشنگــــانخــــاک بــر سر می کند دریا هنوزایـــن نــــــدا آیـــــد ز سوی قتلگــــاهای غریب مــــــــادر، از زهرا هنوزدر بلندی بر لب گــــــودال خــــــــوندست بر سر، زینب کبــــــری هنوزتــــا جـــــدا کردند از خورشید سرسر بــه زیر است […]
