خیمه هـــــــــا سوزانده اند اما هنوز
دود آن در آسمــــان پیــــدا هنــــوز
در کنـــار شط بــــه یــــاد تشنگــــان
خــــاک بــر سر می کند دریا هنوز
ایـــن نــــــدا آیـــــد ز سوی قتلگــــاه
ای غریب مــــــــادر، از زهرا هنوز
در بلندی بر لب گــــــودال خــــــــون
دست بر سر، زینب کبــــــری هنوز
تــــا جـــــدا کردند از خورشید سر
سر بــه زیر است آفتاب اینجا هنوز
قرن هــــا بگذشته، بـــــاشد هر کجا
روزها هر روز، عــــــاشورا هنوز
می رسد از علقمه تــــــــــــا کهکشان
نــــالــــه ی اَدرک اخــــا گویا هنوز
تیر بــــــر مشک آمد و تا ریخت آب
آب دارد خجلـــت از سقـــــــــا هنوز
با فرار کودکـــــــــان از خیمه هــــا
دارد عالـــــــم خارها در پـــــا هنوز
سر بر افرازند بــــر هفت آسمــــان
از فــــــــراز نیزه هـــا سرها هنوز
از نشــــــــــان داغ هفتـــــاد و دو تن
لالــــه می روید به هر صحرا هنوز
گوئیــــــا بر چهره دارد رنگ خون
زین مصیبت گنبــــد مینــــا هنــــــوز
از حماسه آفـــــــــرینی هــای عشق
مات و حیران باشد این دنیـــــا هنوز
«محسن»، آید منتقم گیـــــرد به حق
انتقـــــام کشتگــــــان فــــــردا هنوز
حسین فلاح (محسن)
پست بعدی
شرمنده آهوی تو
چ دی ۲۹ , ۱۴۰۰
دارد بـــــــــــه سرم می زند امشب که برایتپربــــاز کــنم، پـــــربکشم سمت هــــــوایتپـــــرواز کنم، بـــــال و پــــــــرم را بتکانیدر حــال و هوایی که قرار است خدایت…هر قبــــله نمــــــایی که نگاهش به تو افتادچرخید به سمت تـــو و آن صحن و سرایتاین جاذبه از توست کــــه این طور خدا همهفتاد و دو […]
